KOALKOHOLIZM - WSPÓŁUZALEŻNIENIE ALKOHOLOWE
CZYM JEST WSPÓŁUZALEŻNIENIE?
Współuzależnienie inaczej nazywane jest jako – Koalkoholizm
Są trzy grupy czynników, które powodują, w jaki sposób przebiega współuzależnienie.
Pierwsza grupa to tzw. czynniki zewnętrzne: te, które są najbardziej widoczne, na które zwraca się oczywiście największą uwagę, czyli to jaką sytuacje rodzinną ma ta osoba, z jakim zachowaniem alkoholika musi się zmagać, jaka jest struktura całej rodziny, jej zaplecze, warunki materialne i poczucie bezpieczeństwa.
Drugą grupę stanowi to, co nazwano cechami wewnętrznymi, czyli dyspozycje, z jakim dana osoba wchodzi w związek. Są to zarówno cechy osobowościowe, z których najważniejsze to sposoby radzenia sobie w różnych sytuacjach i rozwiązywanie problemów, radzenie sobie z własnymi emocjami – ale również zestaw przekonań, w którym wchodzi się w dorosłe życie, dotyczących rodziny i małżeństwa, własnej w nich roli i relacji, jakie mają zachodzić między kobietą, a mężczyzną. Doświadczenia zarówno w dzieciństwie, jak i we wcześniejszych związkach, mogą warunkować sposoby radzenia sobie z trudnymi sytuacjami w aktualnym układzie z alkoholikiem.
Trzecia grupa jest najtrudniejsza do zmierzenia: współuzależnienie nie powstaje jednego dnia, jest to długi proces, a skoro tak, to trzeba uwzględnić także zmiany, które zachodzą w tej osobie pod wpływem długotrwałego stresu. Stres trwa nieraz nawet kilkadziesiąt lat, nie może więc pozostać bez wpływu, z drugiej strony podatność na zmiany bywa różna – wszystko to decyduje o tym, jak wygląda współuzależnienie. Najbardziej powszechnym doznaniem dzieci alkoholików jest poczucie wstydu za pijącego i całą rodzinę. Dzieci bardzo wcześnie orientują się, że pijący są wyśmiewani, potępiani, odrzucani, co wpływa także na ich własną samoocenę. One same także zaczynają czuć się „inne”, „gorsze”, stają się bardzo wrażliwe na sygnały dezaprobaty na zewnątrz, w rodzinie, w szkole,na podwórku. Więcej Informacji znajdziesz na naszym Portalu.
Choroba alkoholowa kogoś bliskiego wystawia na poważną próbę wszystkich członków rodziny. Łatwo wtedy o postawy skrajne: bierne poddanie się manipulacjom i krzywdom wyrządzanym przez osobę uzależnioną lub przeciwnie – reagowanie podobną agresją oraz wycofanie miłości. Niezwykle trudno wtedy natomiast o zajęcie postawy dojrzalej, czyli o wyrażanie miłości do alkoholika w sposób dostosowany do jego sytuacji oraz do jego zachowania.
KOALKOHOLIZM, jako koncentrowanie się na alkoholiku
Koalkoholizm to w dużym uproszczeniu poddawanie się rytmowi wyznaczanemu przez alkoholika, próba kontroli jego zachowań i branie odpowiedzialności za jego czyny.
W życiu koalkoholika nie ma miejsca na spełnianie się, marzenia i wypełnianie celów. Niestety, jesteśmy zbyt zajęci na opiekę nad uzależnioną osobą, przez co tracimy swój wolny czas i masę energii.
Koalkoholizm to bardzo często długotrwały proces, który jest nacechowany bardzo wieloma stresującymi sytuacjami. Pojawia się także poczucie wstydu. Zarówno dorosłe dzieci alkoholików, jak i współmałżonek, zdają sobie sprawę z tego, jak społecznie traktowane są osoby uzależnione od alkoholu, co ma też wpływ na całą rodzinę.
Koalkoholizm – jak nie uwięzić siebie samego
Niestety, koalkoholik czyli współuzalezniony bardzo często nie dopuszcza do tego, by pijący poniósł konsekwencje swoich zachowań po upojeniu alkoholowym. Z czasem coraz więcej zachowań jest po prostu tolerowanych i nie reaguje się na nie. Niestety, brak nacisku i ostrzeżeń ze strony rodziny i bliskich może doprowadzić do tego, że alkoholik odwlecze decyzję o leczeniu i zaprzestaniu picia.
Nie ulegaj koalkoholizmowi
Zbyt duża opiekuńczość oraz przejmowanie odpowiedzialności za pijącego to zachowania, które z łatwością mogą zniszczyć współuzależnionego.
aby do tego nie doprowadzić, musimy wyzwolić z siebie nieco egoizmu, co nie każdemu przychodzi łatwo, szczególnie, jeśli mowa o bliskiej osobie.
To jednak jedyne wyjście by zacząć zajmować się własnymi sprawami i nie pozwolić się ubezwłasnowolnić właśnie przez koalkoholizm.